Roots Reggae

Phil Pratt

Het leuke van het schrijven van deze bijdrage op reggae-wise is dat je het gevoel hebt dat je iets toevoegt. Ik leest veel biografieën op het net, bekijk vaak recensies maar kom dan toch tot de conclusie dat wat ik tegenkomt niet volledig is. Dat gevoel had ik ook bij producer Phil Pratt. Nu is het onderstaande verhaal ook verre van volledig maar als ik goed werk lever heb je toch net weer iets meer info dan wat je tot nu toe over hem kon vinden. Oké, we beginnen maar weer.

Phil Pratt, over het algemeen geen grote naam onder de producers maar hij wordt tegenwoordig toch meer geroemd dan voorheen. Hij draait al vrij lang mee en heeft de meeste belangrijke genres zoals rocksteady, early reggae, toasting tot en met dub meegemaakt. George Philips, zoals Phil Pratt eigenlijk heet, wordt geboren in 1950 te Kingston 14. Zijn eerste voetstappen in de muziekbusiness zijn begin jaren zestig bij Studio One. Daar ontmoet hij niemand minder dan Lee Perry. Hij werkt daar voor Coxsone maar wil eigenlijk zanger worden. Echter zijn opname 'Safe Travel' wordt niet uitgebracht. Hierover is Phil licht gefrustreerd en hij gaat op zoek naar een andere producer. Ken Boothe zit ook bij Studio One en was een oud klasgenoot van Phil Pratt. Ken Boothe is dan al succesvol in de muziekbusiness en heeft een netwerk. Daar maakt Phil Pratt gebruik van. Hij stelt Phil voor aan Roy Shirley die Phil weer introduceert aan Bunny Lee. Bunny Lee brengt Pratt in contact met producer B.K. Calnek aka Ken Lac. De twee klikken goed wat resulteert in het nummer 'Sweet Songs For My Baby’ dat uitgebracht wordt op het bekende Caltone label. Daarna heeft Phil nog vier songs met Ken Lac opgenomen. Ken Lac geeft George Philips ook de artiestennaam Phil Pratt. De twee kunnen zo goed vinden dat Phil een eigen sublabel krijgt, namelijk het label Jon Tom. Dit label is genoemd naar Johnny Moore en Tommy MCCook. Later, ook met de hulp van Ken Lac, lanceert Phil zelfs zijn eigen Sun Shot label. Tevens kan hij via het netwerk van Ken Lac makkelijk in contact komen met artiesten van formaat en ook het opkomend talent komt nu naar hem toe. Zijn label SunShot is een succes met artiesten als Dennis Brown, Max Romeo, Ken Boothe, John Holt, Horace Andy, The Heptones, Pat Kelly en natuurlijk Al Campbell. Maar ook de ‘mindere bekende’ goden als Watty Burnett en Barington Spence produceert hij. Hij doet tevens mee aan het DJ geweld van begin jaren zeventig. Ik geloof niet dat hij een hele LP van een DJ in der tijd geproduceerd heeft maar je treft wel talloze singeltjes aan allemaal met harde ritmes en DJ’s in vorm.

Zoals een goede jaren 70’-tig producer betaamd kan je zijn werk opdelen in de dub LP’s en de LP’s die hij geproduceerd heeft voor artiesten. De twee artiesten waar hij eigenlijk onmisbaar voor is geweest zijn Pat Kelly en Al Campbell.Vooral de LP Gee Baby en Pat zijn LP Talk About Love maken indruk. Beide LP’s zijn van hoge kwaliteit. De LP Gee Baby heeft nummer ‘were where you’ wat in de Black Ark is opgenomen. Phil Pratt was bevriend geraakt met Perry tijdens zijn Studio One periode. Toe ze beiden daar werkten. Daardoor mocht Phil veel tijd in de beginperiode van de Black Ark doorbrengen. Er zijn op zijn SunShot label nog wel wat Black Ark juweeltjes te vinden en ze zijn nog niet allemaal ontdekt. Dus struin die veilingsites af en luister goed naar de luisterfragmenten. Een juweeltje is bijvoorbeeld ‘Take these Shacles’ van Al Campbell welke op de verzamelaar Phil Pratt Thing is uitgekomen. Naast Sunshot zijn Terminal en Express ook een labels van Phil.

Een andere naam die aan Phil Pratt verbonden blijft, is keyboard/melodicaspeler Bobby Kalphat. Daar maakt Phil twee Dub LP’s mee. Zion Hill Dub uit 1976. Die op een blank Pre Terminal label en in zeer kleine oplage is uitgekomen. Er wordt gefluisterd dat er een grote invloed van Perry op deze LP te horen is. Zo niet het mixen van Lee Perry zelf. The War Is On Dub Style is een LP van eind jaren zeventig beginjaren 80’ en zo klinkt hij ook, dus moderner dan de mid-jaren 70-tig dub. Wel kwalitatief hoogstaand alleen al om de reden dat deze laatste LP uit de Joe Gibbs studio komt. Overigens geremixt in Easy Street Studio Londen. Echter het mag duidelijk zijn. Op beide LP’s zijn Kalphat en Prat in topvorm.

Ook zijn er een aantal Dub LP’s door Phil opgenomen in Channel One. Dit zijn The Cold Crusher en Dial M For Murder In Dub Style. Met Bunny Tom Tom en Barnabas als engineers. Wat ik over deze Channel One LP’s kan zeggen is dat ze obscuur en dus moeilijk te vinden zijn maar ik vind Phil Pratt ook niet echt in vorm op deze LP's. Het is van die plichtmatige Channel One dub. Muzikaal klopt het allemaal maar ik krijg geen zin om mijn stereo even hard te laten blazen en dat zijn altijd de mindere Dub LP’s. Hoewel je ook subtiele dub hebt maar onder die noemer vallen deze LP's ook niet. Hetzelfde geldt voor de LP Star Wars Dub. Te plichtmatig en niet spannend genoeg. Voor mij tenminste. Want gezien de hoge prijzen op E-bay denken andere reggaeliefhebbers heel anders over de LP’s die ik in deze alinea besproken heb.

De LP The Best Dub Album in the World en de cd Dub In Blood Vol 2 komen uit de periode dat Ernest Hoo Kim bij Channel One aan de knoppen draaide. Aanmerkelijke betere shit. Echter ook beide muziekstukken weer moeilijk te verkrijgen.

Gelukkig is er nog veel van zijn werk met verschillende artiesten als zangers en Dj's op de markt en nog goed te verkrijgen. Goede werken om mee te beginnen zijn: Hits of the past en de Raw Roots serie. Ook Phil Pratt Thing is een goede verzamelaar.

Nu zou ik eigenlijk het riedeltje houden dat hij niet meer actief is en zich teruggetrokken heeft in zijn restaurant. Echter in 1996 komt Phil Pratt op eens uit met Star Wars Volume 2. Alleen op cd verkrijgbaar. In tegenstelling tot wat ik dacht is het geen opvolger van Star Wars Dub. Het is een cd met tja een beetje Drum and Base wat Dance en Digital reggae en een vleugje Dub. Met andere woorden een soort come back van Phil Pratt.

Word ik er blij van, nou nee, echt bedroefd ook niet, het klink op zich wel goed. Zeker ritme-wise zit het goed in elkaar. Maar als ik dit soort muziek ook nog eens moet gaan verzamelen draai ik door. Samenvattend, niet een slechte poging van Phil Pratt maar een echte comeback is het ook niet. Tevens zit zijn aanhang toch bij de roots/lovers reggae publiek en is deze overstap te groot.

Toch hoop ik dat Phil Pratt weer vanuit zijn restaurant in Noord Londen een comeback (cd) beraamd. Hij weet namelijk hoe reggae moet klinken en zou goed in het huidige rootscircuit passen. Maar zal wel tegen beter weten in zijn. Ach aan de andere kant hij heeft genoeg nagelaten en er zijn weer veel songs op vinyl als repress verkrijgbaar. Ziggy

Discografie:

United Reggae Volume 1 (Magnet 1974)

Star Time (Sunshot 1975)

DJ Round-Up (Trojan 1976)

Battle Of The Giants (Total Sounds 197)

Goldies (Total Sounds 197)

Star Time (Sunshot 1975)

Skin, Flesh & Bones - Dub In Blood Vol 2 (Sunshot 1976/1996 cd)

Bobby Kalphat - Zion Hill Dub (Terminal 1976)

The Magnificent Seven (Burnings Sounds 1978)

Rough Road (Burning Sounds 1978)

Star Wars Dub (Burning Sounds 1978)

The Best Dub Album in The World (Student 1979 #STU 1004)

Ranking Barnabas The Cold Crusher (Express 1979)

Revolutionaires - Dial M For Murder In Dub Style (Express 1980)

Bobby Kalphat - The War Is On Dub Style (Phil pratt 1980)

Lee Perry & King Tubby - In Dub Confrontation 60's & 70's (Angella 1985?)

Raw Roots volume 1 [1970-75] (Jet set 1998)

Raw Roots volume 2 [1971-78] (Jet set 1998)

Phil Pratt Thing [197X] (Pressure Sounds 1999)

Hits Of The Past Vol1 [197X-8X] (Angella 2002)

Hits Of The Past Vol2 [197X-8X] (Angella 2002)

Star Wars Volume 2 (1996 Phil Pratt music SunShot 1996)

The Best Of Sunshot [1971-75] (Hot Shot/Jet Set 1998)

Safe Travel [1966-68] (Pressure Sounds 2005)