Susan
Cadogan
Greetings Lions, we gaan het deze keer hebben over de vrouwen in de reggae. Vrouwen in de reggae is een beetje een zeldzaamheid. In het Reggae−idioom is de vrouw dan ook niet echt veel vertegenwoordigd. Maar we gaan eens even kijken. Je hebt natuurlijk de I−Threes, maar die blijven toch een achtergrondkoortje. Rita Marley, Judy Mowatt en Marcia Griffiths verzorgden de harmonieën voor Bob Marley & the Wailers. Rita Marley maakte haar belangrijkste statement met ´Who Feels It Knows´opgenomen gedurende de periode dat Bob aan het sterven was aan kanker. Ze houdt zich eigenlijk het meeste bezig met de carričre van Ziggy Marley en Melody Makers.
Judy Mowatt is dan van
meer betekenis. Zij was de eerste vrouw die met ´Black Woman´ met een eigen
geproduceerde plaat in 1979! uit kwam. Het was niet alleen een uitstekende
plaat maar ook een plaat die de vrouw een stem gaf. Marcia Griffiths is
waarschijnlijk de meest constante succesvolle vrouwelijke reggae artiest in de
geschiedenis van de reggae muziek. Ze heeft gebruikt gemaakt van vele
verschillende stijlen van ska tot 80s rap cross-overs. Haar eerste ´nr 1 hit
was in 1968 met ´Feel Like Jumping´. Ze werkte nauw samen met Bob Andy en van
hun is dan ook de cover van Nina Simone ´Young Gifted And Black´. Haar eerste albums
zijn dan ook haar beste.
Goed, wie hebben we dan meer, Sonia Pottinger (meest succesvolle
vrouwelijke producer) maar die is een producer. Wat later in de tijd misschien
Dawn Penn met ´No No No´ in 1994 of een andere stijl met Patra dancehall met ´Queens
Of The Pack´. Nee, ik wil het met jullie hebben over Susan Cadogan ´Queen of
Loversrock´
Om de simpele reden dat ze met Lee Perry, al hoewel hij voor haar
misschien iets te radicaal was, heeft gewerkt en dus voor mij een de meest
aansprekende vrouwelijk artieste is, en de eerste naam was die ook bij Ziggi
naar boven borrelde.
Alison Susan Cadogan geboren in 1959 te Kingston Jamaica. Ze kwam
uit een muzikale familie. Ze studeerde voor bibliothecaresse tot haar stem werd
ontdekt door radio DJ Jerry Lewis die haar introduceerde bij Lee Perry. Cadogan
nam in de Black Ark Studio’s een versie van Millie Jackson´s soul hit ´Hurt So
Good´. Perry nam met haar een heel album op met cover songs. In 1974 kwam de
single door Dennis Harris DIP International Label uit in de UK en kwam binnen
met een hoge notering en in de Top 5 in april 1975. Tijdens haar succes bracht
het Magnet label ook ´Love My Life´ uit maar evenaarde niet het debuut, en met
een top 20 notering van ´Love Me Baby´ was het over met Susan in de UK. Ze
tekende een contract met Trojan records die een compilatie plaat met haar
maakte die leverde toch ook nog een commercieel succes op. Perry had inmiddels
de tapes van de Black Ark onder licentie aan Trojan overgedragen. Na een
periode van tien jaar kwam ze terug met de Mad Professor die 1992 haar come
back introduceerde en een re-recording
van ´Hurts So Good´ voor U-roy ´The hurt is good´ voor Smile A While. Het
was Jimmy Sommerville die in 1995 een succesvolle cover maakt van dat zelfde
nummer dat er weer interesse kwam voor het origineel. Je kan dus gerust zeggen
dat deze zangeres wel heel erg verbonden is met dat eene nummer, wat misschien
haar bijdrage voor de reggae misschien minder maakt. Neemt niet weg dat ze met
haar kinderlijke onschuldige en licht seksuele stem de perfecte expressie is
van de Lover Rock.
Susan Cadogan
Trojan 1976